Pas geleden stuitte ik op een vlog van Tea Adema, kindercoach. ‘Zo krijg je rust aan tafel,’ was de titel van de vlog. 1 minuut en 58 seconden duurde het filmpje. Nou, dat had ik wel over voor een beetje meer rust. Tea schetste vrijwel meteen de tafelschikking, zoals deze in de meeste (jonge) gezinnen is: het jongste kind zit heel vaak aan het hoofd van de tafel. Op deze plek konden ouders – toen dat nog nodig was – makkelijk het kleine kindje helpen met eten, maar wanneer het niet meer per se noodzakelijk is, verandert er meestal niets meer aan de plaatsen die de gezinsleden hebben aan tafel. Tot zover kwam het filmpje helemaal overeen met de situatie aan onze tafel. We zijn hier blijkbaar dus helemaal niet uniek in. Onze tweejarige Mirre zit keurig aan het hoofd en Frans, Lisanne (dochter van Frans), Jip en ik zitten aan weerskanten van de tafel. Tea vervolgt: het hoofd van de tafel is de koningsplek. De koning of het koninginnetje zit daar en met deze tafelschikking krijg je dus vaak een onbewuste machtstrijd tussen de kinderen onderling. Wow, wat een inzicht! Ik zeg het ook nog eens vaak tegen Mirre: ‘Koninginnetje’ zeg ik dan, omdat ze ‘groter’ aanvoelt dan prinses. En dan die plek aan tafel… oei… ze probeert inderdaad alles te bepalen. Dat lukt haar niet, maar op de sfeer tijdens de maaltijd drukt vooral zij de stempel. Volgens Tea moesten we gewoon proberen om de kinderen naast elkaar te zetten. “Ouders zeggen vaak dat ze dan onderling gaan klieren en dan krijgen we gedoe,” vertelde de kindercoach. Dat was inderdaad het eerste wat ik ook dacht, maar volgens Tea viel het mee. Het proberen waard dus. Nadat ik het Frans had verteld, hebben wij meteen de stoelen van Jip en Mirre naast elkaar gezet. Hij had dezelfde gedachte als ik, maar we staan overal voor open. Inmiddels hebben Jip en Mirre welgeteld zes maaltijden naast elkaar gezeten. Wij zitten er tegenover of, als we met z’n vijven zijn, zit een van ons aan het hoofd. Ik moet zeggen, het is een drama. De eerste vijf minuten gaan meestal goed, maar dan vliegt Mirre Jip aan. Ze trekt hem aan zijn haar of knijpt hem in zijn arm. Het lijkt eerder erger te worden dan minder erg. Misschien heeft het te maken met de degradatie die zij ervaart, ik weet het niet, maar gezelliger is het er zeker niet op geworden. Tea heeft er niet bij verteld hoe lang je dit vol moet houden, desalniettemin hebben wij het experiment reeds als mislukt beoordeeld. Dankzij Tea is er inzicht en komt onze koningin niet meer aan het hoofd van de tafel te zitten, maar zo lang ze zich nog als een straatjongen gedraagt is de plek naast haar broer ook een ‘no-go-area’. Voorlopig mogen ze ieder naast een ouder of hun grote zus zitten. Mirre kiest de ene dag wie dat wordt en Jip de andere dag. Even kijken wat dat oplevert.
Vlog Tea Adema Zo krijg je rust aan tafel: https://www.youtube.com/watch?time_continue=69&v=jWM-yMkCXLQ